Następne piwo z Roztoczańskich wojaży. Tym razem piwo w stylu Foreign Extra Stout z czymś co twórcy piwa nazwali muśnięciem dymu. Wczytujemy się w skład i oto co mamy: słody takie jak: pilzeński, pilzneński wędzony którego mamy 20 %, palone, karmelowe. jęczmień palony; z chmieli mamy tu Marynkę i Lubelski. Można się nawet pokusić o to by nazwać to piwo Polish Extra Stout.
Otwieram i przelewam do szkła i oczom moim ukazało się czarne nieprzejrzyste piwo z lekkimi przebłyskami brązu pod światlo. Stworzyła się ładna beżowa piana składająca się ze srednich bąbelków i utrzymywała się dość długo na powierzchni piwa. Ostatnio jest to jakimś moim przekleństwem że trafiam na kiepską pianę ale idzie ku lepszemu. W aromacie można wyczuć palone słody, lekką czekoladę i nutę wędzoności i nie tyle mięsną i dymną ale jakąś taką w stylu wędzonego sera oscypka. Jest ciekawie ale zobaczymy co będzie dalej. Pierwszy łyk dość mocno mnie zaskoczyl. Piwo jest wyczuwalnie słodkawe co nie dziwi ze względu na płytkie odfermentowanie. Mocy mamy tu 6,6 % przy ekstraktcie 16,4 % wag. Cieszą takie proporcje. To nie koncernowe piwa które ośmielają nazwywać się pełnymi przy tak głębokim odfermentowaniu. Po tej słodyczy pózniej przebijają się słody palone, czekolada, i typowe dla stoutów akcenty lekkiej kwaskowatości i popiołu. Fajnie mi się to komponuje z wędzonością i w tym momencie przypomina mi się jeden z filmów u Kopyra na blogu. Był wtedy na wyspach i pił Guinnessa w którym wyczuł wędzone słody. Nie były one wymienione w składzie. ot tak po prostu mieli taki na warzelni i podsypali do kotła. Coś czuję że twórcy tego piwa tj. Łukasz Kojro i Tomasz Tuszyński mogli oglądać ten filmik i zainspirować się nim troszkę. Nasycenie mamy tu średnie do niskiego co bardzo mi podpasowało i jest niźle pijalne. Goryczka na poziomie 45 IBU wyczuwalna ale mogła by być o wiele wyższa. Wystawiłbym temu piwu taką mocną siódemkę czy nawet ósemkę w skali do 10ciu.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz